ගිනි පුපුරැ

වරෙන් හනිකට මදෙසට
ගිනි ගත් හද නිවා දැමුමට
ඉඩ දියන් උබ හිමිහිට
ආල ගිනි දැල් පුපුරැ වන්නට

හෙලපන් සීරැවෙන්
ගිනි ගත් ශෘංගාර බැල්මන්
සලපන් හීනියෙන්
ගිනි ගත් මුවින් සිනා කැල්මන්

ලං වෙයන් ඉක්මනින්
රැය උණුහුම් කරවමින්
එක් වෙයන් හෙමි හෙමින්
රාග ගිනි සිළු සසල කරමින්

සීත පවනට රැළි නැගේ
දුහුල් සළු පිළි උබේ
දඟ කරන යුරැ හිතුමතේ
පාද යුග හා සමවැදේ

හසඟනන්ගේ ඇරයුමට
ගිනි ගත් දෙතොල් පෙත්තට
රිසි සේ සැරි සරන්නට
රැයේ උණුහුම විඳින්නට

රැයද අවසන් වී යතේ
ගිනි පුපුරැ නම් අළු වෙතේ
තාලයට රඟ දෙතේ
සුරාන්තය තව දුර ඇතේ

                     - Supun_Sudaraka -

"මනුසතා දුටු ගෝනා"

මූ මොකෙක්ද

අමුතු සතෙක්

අපේ කැලේ
රිංගාගෙන

දික් කරගෙන
ගැජට් එකක්
තනි තනියම
හිනා වෙතේ

නොකර කතා
නැතිව සද්ද
ඔහේ හිඳී
මදෙස බලා

Threat එකක්ද
දන්නෙත් නෑ
බජාර් එකේ
කවුරැත් නෑ

බියක් වෙන්ට
කාරි නැතේ
එක සද්දෙන්
රැලම එතේ

දැක්ක ගමං
අමුතු සතා
කලබලයක්
වෙන්න එපා

දුටු විටදිම
සද්ද දමා
ගේම් වලට
යන්ට එප‍ා

කකුල් දෙකේ
අමුතු සතා
භයානකයි
හොඳින් සිතා

ගෝන කුලේ
අපෙ ලොක්කා
කිව්වා දවසක
හඬගා

මතකයි ඒ
වදන් පෙලම
ඒකයි මං
කරබාගෙන

ඒම කියලා
නිකං ඉන්න
හිත දෙන්නෑ
චන්ඩි සිතට

සාමෙට නම්
අපිත් ඒම
යුද්දෙට නම්
ඒත් ඒම

අලුත් මූණ
දකිනා විට
නිකං ඉන්ට
බෑ මට තව

දිව එලියට
කට ඇදකර
ඇක්ෂන් එක
දිය යුතුමය

     ~සුපුන් සුදාරක~

නිහඬ ඇයි සඳ???

නිමිත්ත :- ( පෙම්වතාගේ මළගමට පැමිණි පාසල් පෙම්වතියක්... )

පාසල් අවදිය
සිහිවන නිතරම
කාලය ගත කල
අමතක වෙලාද?

කුලුඳුල් ප්‍රේමය
පුදදුන් ඔබහට
නොයිඳුල් ඒ පෙම
ඔබ මා අතරය

තවත් ලං වී හදට
තබා අතැඟිලි එකට
සඳක් වාගේ වතම
සිප ගත්ත පලමුවර

මතකයිද ඒ සුවඳ
හදට ලංවී තිබුන
වසාගත් නෙත් පියන
හරින්නට බැරිද සඳ

පෙර දින වගේම
සිපගමි නළලත
මතකය ගතවුන
පාරයි හදවත

කඳුලැලි වෑහෙන
පිසදා හරින්න
මින්මතු දිනයක
හැකිවෙද ඔබහට

හැඟුමන් මාහද
පවසයි මා හට
තවමත් මා සඳ
හිඳිතැයි සදහට

        ~සුපුන් සුදාරක~

(ඡායාරූපය බුකියෙනි)

අපොහොසත් හෙළබස

හිරැ අවරට යන සැඳෑවක
නුවර වැව් තාවුල්ලේ එක
ගල්කුලක් මත හිඳිනා විට
වැව් දියවර රළ මතින් නෙත
යොමා සිටිනා විටෙක ඈතක...

සැඳෑ අඹර සිසාරා නැගී සිටින
ජේතවන හා රන්වැලි සෑ දැක
නිසසල වූ හද සිතුවිලි පොදිය
චංචල කරන්නට මෙන් හමනා
වත කමල සිප ඇදෙන මද නළ...

සුන්දරත්වයන් බෙහෙවින් කැටි වූ
අලංකෘත අනුරපුර සැඳෑව පිළිබඳ
හදට නැගෙනා හැඟීම් සමුදායම
වදනින් විස්තර කෙරැමට තරම්
හෙළබස පොහොසත් නැති සැටියකි...

~සුපුන් සුදාරක~

එදා අතීතයේ රාහුල හිමි විසින් ලක් කාන්තාවන්නේ වරැණ විස්තර කල අයුරැ...

"සිසිවන උවන ඉඟ සුඟ ගත හැකි මිටින
නිසි පුලු ලුකුල රිය සක යුරැ තිසර තන
දිසිනු ලියෙව් රූසිරි යුත් මෙපුරඟන
ඇසි පිය හෙලෙන පමණින් නොවෙති දෙවඟන"

ඇස් පිල්ලම් හෙලන තරමින් පමණක් දෙවඟනුන්ට දෙවැනි වන ඒ ලාංකීය කාන්තාවගේ රෑ සිරි අද ලියැවෙන අයුරැ...

"නුඹ හැඩකාරයි කටකාරයි සොකරි යන්න එපා
පැණි රස කෑම දිව ගාලා කංසා බොන්න සුදා
සුරලොව පේන සැප ගාව මා අත් හරිනු එපා
නුඹ වැතිරීලා උඩුකුරුව සයනේ ඉන්න සොඳා"

~අසම්මත වූ ලෝකයේ අසම්මත පෙම~

අඳුරැ කුටියක් තුල
සුමුදු සයනක් මත
ප්‍රේමයේ නාමයෙන්
සේදී ගිය කල පතිවත

අසම්මතය රජ වූ ලොව තුල
ඇය....
සමාජයට පිළිලයක් ලෙස
සලකන අයවලුන්ම
නාවා ගෙට ගත් කල
පිරිමියාගේ සියලු පව්
සේදී යන බව පවසයි...

ඉදින්, 21 වන සියවසේ
නවීන පන්නයේ මිනිසුන් යැයි
උදම් අනනා අයවලුන්ගෙන්
අසන්නට ඇත්තේ....
සමානාත්මතාව යනු මෙයද??

ඔහු තවත් එක් මිනිසෙක් නම්
ඇයද තවත් එක් ගැහැණියක්
නොවන්නේ මන්ද???